Saskia Pfaeltzer (1955) studeerde aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam en is inmiddels al ruim vijfendertig jaar beeldend kunstenaar. In haar kunst creëert ze een geheel eigen wereld, vol beweging, dans, theater en fantasie. Ze heeft vele exposities in binnen- en buitenland gehad en haar beelden – in opdracht of als vrij werk – zijn over de hele wereld terechtgekomen.
Aan inspiratie heeft Saskia Pfaeltzer geen gebrek. Dagelijks werkt ze haar ideeën uit in verschillende materialen, zoals was, klei, brons, gips, epoxyhars en zelfs piepschuim. In haar ‘buitenatelier’, onder de rook van het Belgische Mol, hakt ze beelden uit Belgisch hardsteen. In haar atelier in Amsterdam tekent en schildert ze. Daarnaast verblijft ze jaarlijks twee maanden in China. In de beroemde porseleinregio in de provincie Jiangxi, in de buurt van Shanghai, experimenteert ze vrijelijk met lokaal gewonnen porselein. ‘Het is altijd een verrassing hoe zo’n werkstuk uit de oven komt. Elke keer is de huid anders van structuur, met prachtige, eigenaardige oneffenheden. Ook de kleuren zijn onvoorspelbaar. Vaak ontstaan er explosies van blauwe en witte tinten en vlammen in de klei. Net als mijn beelden in brons en steen, werk ik het porseleinen stuk niet al te glad af. Dat zorgt voor een mooi, levendig oppervlak en geeft me de vrijheid om steeds voor andere technieken te kiezen.’
Onlangs verscheen haar boek Spinoza’s achtbaan, een beeldverhaal over het leven en gedachtegoed van de filosoof Spinoza, met tekst van Erik Bindervoet. Dit boek is de inspiratiebron geweest voor Spinijntje. ‘Mijn blauw-witte Spinozaschilderingen op de grote nijntje maken dat ze van porselein gemaakt lijkt te zijn. Zowel nijntje als Spinoza zijn typisch Nederlandse iconen en samengevoegd is het een verrassend beeld geworden.’